Τα όρια ως βοήθεια ή απαραίτητη συνθήκη για την αναγνώριση αντικειμένων, μορφών, εννοιών.
Τα όρια ως εμπόδιο, φραγή, σημείο πέρα από το οποίο επισύρουν τη μήνιν των θεών.
Τα όρια ως ορόσημο της πάλης του ανθρώπου για την υπέρβασή τους, προχωρώντας την επιστήμη. Τα όρια ως το σημείο επαφής ή το σημείο ανταγωνισμού δύο μορφών που εφάπτονται.
Τα όρια ως η ένδειξη της πεπερασμένης φύσης του ανθρώπου, ως η άλλη όψη της θνητότητας.
Τα όρια της σκέψης δεν μπαίνουν παρά μονάχα μέσα στη γλώσσα.
Τα όρια της γλώσσας και η υπέρβασή τους από την τέχνη. “Για όσα δεν μπορεί να μιλάει κανείς για αυτά πρέπει να σωπαίνει. Aπό εκεί και πέρα αναλαμβάνει η τέχνη να δείξει όσα δεν μπορεί να περιγράψει η γλώσσα.” (Wittgenstein, Tractatus). Υπάρχουν εκείνα που δε λέγονται με τη γλώσσα της λογικής, αλλά δείχνονται με διαφορετικούς τρόπους. Είναι η μυστική περιοχή, το μυστικό στοιχείο, ο μυστικός χώρος. Αυτό που μπορεί να δείχνεται, δεν μπορεί να λέγεται.